مجید مینایی، مدرس و طراح فرش ، با اشاره به تاریخچه مد و دیزاین در فرش ایرانی گفت: «مد و سلیقه در فرش هیچ‌گاه خطی و یک‌طرفه نبوده، بلکه به‌صورت چرخه‌ای حرکت کرده است. طراحان در هر دوره با حفظ ریشه‌های گذشته، طرح‌های خود را با سلیقه روز و نیاز بازار جهانی هماهنگ کرده‌اند.»
او با بیان اینکه مفهوم «وینتیج» در فرش، پدیده‌ای مدرن نیست، افزود: «حدود صد تا صد و بیست سال پیش، اروپایی‌ها فرش‌های ایرانی با رنگ‌های تند را نمی‌پسندیدند و سراغ فرش‌های کهنه و استفاده‌شده می‌رفتند. همین موضوع باعث شد فرش‌های ایرانی برای بازار اروپا در منچستر شست‌وشو، آفتاب‌سوزی و کهنه‌کاری شوند تا رنگ‌ها و ظاهرشان به ذائقه غربی‌ها نزدیک شود. بعدها این فرآیند به ایران منتقل شد و نخستین کارخانه‌های وینتیج‌سازی در تبریز راه‌اندازی شد.»
مینایی ادامه داد: «حتی در دوران صفویه نیز طراحان ایرانی برای جلب نظر بازار غرب، طرح‌هایی مانند فرش‌های پولونز را خلق کردند؛ فرش‌هایی با گل‌ها و اسلیمی‌های درشت‌تر که با ذائقه اروپایی‌ها همخوانی داشت اما همچنان اصالت ایرانی خود را حفظ کرده بود. این نشان می‌دهد که طراح ایرانی همیشه نگاهی جهانی داشته است.»
او درباره وضعیت امروز طراحی فرش ماشینی گفت: «الان هم بازار دوباره به سمت رنگ‌های روشن‌تر، طرح‌های ساده‌تر و وینتیج حرکت کرده است؛ چون نوع زندگی، فضای خانه‌ها و حتی نیاز روحی مردم تغییر کرده و طراح باید به این تغییر پاسخ دهد. با وجود این، اصالت طراحی ایرانی همیشه الهام‌بخش باقی مانده و هنوز هم بسیاری از طرح‌های جهانی از نقش‌مایه‌های ایرانی اقتباس می‌شوند.»
به گفته این طراح فرش، فرش ایرانی هیچ‌گاه در مسیر انحطاط نبوده بلکه مدام در حال بازآفرینی است: «آنچه اهمیت دارد، نگاه منعطف طراح است؛ همان‌طور که در تاریخ فرش کرمان یا کاشان می‌بینیم، طراحان گذشته هر دهه خود را به‌روزرسانی می‌کردند و تعصب بی‌جا نداشتند. امروز هم طراح فرش ماشینی باید چنین دیدی داشته باشد.»
او در پایان تأکید کرد: «دیزاینر باید کار خوب ارائه دهد، چون سهل‌انگاری در طراحی باعث افت سلیقه عمومی می‌شود. ما آرشیو غنی و میراثی از نقش‌ها و رنگ‌ها داریم که می‌توان با تکیه بر آن، مدرن‌ترین طرح‌ها را خلق کرد. فرش ایرانی زنده است چون بر اصالت استوار است، نه بر تکرار.»
