صنعت فرش ماشینی در اوج تحریم هم پویاست
سید جواد سجادی بیدگلی، عضو انجمن صنایع نساجی ایران: در دهه اخیر تنوع زیادی در مواد اولیه صنعت فرش داشتیم. در دهه هشتاد و نود بیشتر روی فرش اکریلیک مانور می‌دادیم. از دهه نود، پارامترهای زیادی باعث تنوع مواد اولیه شد. یکی از دلایل آن کوچک شدن اقتصاد خانوار است و دلیل دیگر تنوع طلبی افراد که می‌خواستند با هزینه کمتر دکوراسیون عوض کنند. پس تولید فرش تراکم پایین و شانه پایین پلی پروپیلن مرسوم شد.
قبل دهه نود بیشتر فرش با نقشه‌های دستباف بافته می‌شد و نخ آکریلیک بخاطر شباهت به پشم، مرسوم بود. هنوز هم اکریلیک بخاطر ماندگاری و طول عمر بالا طرفدار دارد.
ما از کشورهایی هستیم که می‌توانیم ادعا کنیم در سبد محصولات از نظر تنوع محصول، طرح و رنگ و شانه و تراکم جزو اولین‌ها هستیم.
به علت بالا رفتن هزینه‌های تولید، بافت با ماشین‌های قدیمی دوهزار مقرون به صرفه نیست. افزایش هزینه‌های کارگری، حامل‌های انرژی و زمین و… هزینه تولید را بالا برده است. پس باید به سمت و سویی برویم که ماشین‌های تندباف را به کار ببریم.
صنعت نساجی و فرش، حتی در اوج تحریم پویا بوده و توانست جدیدترین تکنولوژی روز اروپا را به کار گیرد و ماشین‌های ۷۰۰ شانه، ۱۰۰۰ شانه و ۱۲۰۰ شانه را اولین بار در ایران تولید کردیم.
نخ پلی پروپیلن به علت اینکه پتروشیمی هایی که گرانول پپه و پلی استر تولید می‌کنند، افزایشی نداشتند، با کمبود مواجهیم. به علت فروش این محصول در بورس قیمت بالا رفته و سودی از جیب هشتاد میلیون ایرانی به جیب ده پتروشیمی سرازیر می‌شود. پس قیمت تمام شده محصول نهایی بالا می‌رود. چون رقابت منفی وجود دارد. کمبود در حوزه تامین مواد اولیه داریم.
