حضور ایرانی‌ها باعث رونق نمایشگاه فرش استانبول می‌شود
مرتضی سودایی، فعال صنعت فرش ماشینی پس از بازدید از نمایشگاه فرش استانبول درباره CFE و صنعت فرش ماشینی صحبت کرد.
مرتضی سودایی در مورد غرفه‌های ترکیه و مقایسه با شرکتهای ایرانی در نمایشگاه CFE 2025 گفت:« چیزی که در مورد غرفه‌های ترکیه برای من مشهود بود، این بود که اکثر محصولات آنها تکراری بود و شرکت‌ها از یکدیگر تقلید می‌کردند. در حالی که بسیاری فکر می‌کنند شرکتهای ترکیه در بخش طراحی و تحقیق و توسعه (R&D) هزینه‌های زیادی می‌کنند، چیزی که من دیدم این بود که تنها دو یا سه شرکت ترکیه‌ای واقعاً نوآوری داشتند و بقیه از آنها تبعیت می‌کردند. جالب اینجاست که در شرکتهای ایرانی، این موضوع کمتر دیده می‌شد. برخلاف تصور عمومی، شرکتهای ایرانی کمتر از هم تقلید می‌کردند و محصولاتشان تنوع و نوآوری بیشتری داشت.
وقتی از غرفه‌های ترکیه بازدید می‌کردم، احساس می‌کردم که محصولات آنها شبیه به هم است، انگار که همه از یک الگو استفاده کرده‌اند. اما در غرفه‌های ایرانی، هر شرکت محصولات منحصر به فردی ارائه می‌داد. از نظر طراحی غرفه نیز، شرکتهای ایرانی هزینه‌های زیادی کرده بودند و غرفه‌هایشان از نظر زیبایی و جذابیت کم از غرفه‌های ترکیه نداشت.
به نظر من، وضعیت بد اقتصادی در ترکیه باعث شده که شرکتهای ترکیه تمایل کمتری به ریسک‌پذیری داشته باشند. آنها ترجیح می‌دهند محصولاتی تولید کنند که مطمئن هستند بازار دارد، حتی اگر تکراری باشد. این در حالی است که شرکتهای ایرانی ریسک‌پذیرتر هستند و بیشتر روی نوآوری سرمایه‌گذاری می‌کنند. »
وی درباره روابط عمومی و بازاریابی بین شرکتهای این دو کشور ادامه داد:« یکی از تفاوت‌های اصلی که بین شرکتهای ترکیه و ایرانی دیدم، روابط عمومی و نحوه برخورد با مشتری بود. شرکتهای ترکیه در این زمینه بسیار قوی‌تر عمل می‌کردند. آنها علم بازاریابی و ارتباط با مشتری را به خوبی بلد بودند و این موضوع در شلوغی غرفه‌هایشان کاملاً مشهود بود. حتی اگر محصولاتشان تکراری بود، به دلیل روابط عمومی قوی، مشتریان زیادی جذب می‌کردند.
در مقابل، برخی از شرکتهای ایرانی با وجود داشتن محصولات نوآورانه و باکیفیت، به دلیل ضعف در روابط عمومی و بازاریابی، غرفه‌های خلوت‌تری داشتند. این موضوع نشان می‌دهد که نوآوری به تنهایی کافی نیست و باید به ارتباط با مشتری و بازاریابی نیز توجه ویژه‌ای داشت. »
سودایی در بخش دیگر درباره سالن‌های نمایشگاه گفت:«در سالن‌های ۹، ۱۰ و ۱۱ که بیشتر مربوط به شرکتهای ترکیه بود، شلوغی و حضور بازدیدکنندگان چشمگیر بود. حتی شرکت‌هایی که محصولات تکراری ارائه می‌دادند، به دلیل روابط عمومی قوی، غرفه‌های شلوغی داشتند. در مقابل، در بخشی که شرکتهای ایرانی حضور داشتند، متأسفانه غرفه‌ها خلوت‌تر بودند. دلیل این موضوع را نمی‌دانم، اما قطعاً نیاز به بررسی بیشتر دارد. »
بخش دیگر صحبتها درباره حضور بیشتر فرش دستباف در نمایشگاه دموتکس دبی بود:« نمایشگاه دبی یک نمایشگاه نوپا اما بسیار مهم است. در این نمایشگاه، حضور فرش دستباف ایرانی بسیار چشمگیر بود و ما توانستیم با مشتریان جدید و مهمی آشنا شویم. امسال قرار است حضور فرش دستباف ایرانی در دبی دو برابر شود، که این خبر بسیار خوبی است.
در مورد فرش دستباف ترکیه، باید بگویم که این فرش‌ها به هیچ وجه قابل رقابت با فرش دستباف ایرانی نیستند. حتی برخی از فرش‌های ترکیه که به عنوان دستباف عرضه می‌شدند، در واقع ماشینی بودند و تشخیص آنها از فرش دستباف سخت بود. اما کیفیت و زیبایی فرش دستباف ایرانی در دبی واقعاً بی‌نظیر بود و حرف‌های زیادی برای گفتن داشت».
مرتضی سودایی با ذکر این نکته که دموتکس دبی از نظر فضا و اتمسفر با سایر نمایشگاه‌ها متفاوت است، گفت:« بازدیدکنندگانی که به این نمایشگاه می‌آیند، با آنچه من در اینجا می‌بینم، تقریباً می‌توانم بگویم که بیش از ۵۰ درصد آنها از کشورهای عربی هستند. حضور پررنگ بازارهای محلی دبی نیز مشهود است. به نظر من، امسال با توجه به اینکه دموتکس دبی بیشتر جا افتاده و از طرفی دموتکس هانوفر برگزار نشده، شرایط بهتری برای این نمایشگاه فراهم شده است. ما نیز امسال با قدرت در این نمایشگاه حضور داریم و همکاران ما حضور بیش از ۹۰ درصدی خود را قطعی کرده‌اند. برگ برنده ما در این نمایشگاه، حضور دست‌باف‌های ایرانی است که در دبی بسیار قوی ظاهر می‌شوند و این موضوع نمایشگاه دبی را از نمایشگاه استانبول متمایز می‌کند.
نکته مهم این است که تولیدکننده‌ها باید ابتدا به خودشان کمک کنند. دبی شهری گران است و هزینه‌های بالایی دارد، اما ما می‌توانیم برخی از هزینه‌ها را کاهش دهیم. چرا باید غرفه‌های بزرگ بگیریم؟ چرا باید هزینه‌های جانبی را افزایش دهیم؟ غرفه‌سازی هزینه‌های بالایی دارد، اما حضور در نمایشگاه ضروری است. تولیدکننده‌های ایرانی باید حتی با یک غرفه کوچک نیز حضور داشته باشند. اگر یک سال شرکت کنیم و سال بعد شرکت نکنیم، به طور طبیعی سهم بازار خود را از دست می‌دهیم و برندینگ ما آسیب می‌بیند. حتی با یک غرفه کوچک نیز باید حضور داشته باشیم. من به همکارانم گفته‌ام که حتی اگر غرفه‌ای کوچک به اندازه ۷۰ تا ۱۰۰ متر بگیرند، کافی است. مهم این است که دو رگال فرش در غرفه باشد و مشتریان ببینند که شرکت ما هر سال حضور دارد. اگر محصولی کیفیت نداشته باشد یا مشکلی وجود داشته باشد، تداوم حضور از بین می‌رود. مشکل ما ایرانی‌ها این است که گاهی حضورمان را قطع می‌کنیم و سرمایه‌گذاری‌های قبلی‌مان از بین می‌رود. به نظر من، سرمایه‌گذاری بیشتر به معنای حضور مستمر است. اگر حضور قطع شود، سرمایه‌گذاری قبلی نیز از بین می‌رود.»
وی در ادامه افزود:« تجربه نشان داده است که کارهای جمعی و گروهی بین تولیدکننده‌های ایرانی کمتر موفق بوده‌اند. اگر چنین همکاری‌هایی موفق بود، الان باید در دموتکس آلمان حضور قوی‌تری داشتیم و دموتکس آلمان از بین نمی‌رفت. متأسفانه اهداف مشترک بین تولیدکننده‌ها وجود ندارد. به عنوان مثال، اختلاف قیمت محصولات بین شرکت‌ها گاهی به ۴ یا ۵ دلار در هر متر می‌رسد. چگونه می‌توان انتظار داشت که دو شرکت با چنین اختلاف قیمتی در یک کنسرسیوم کنار هم بنشینند؟ این کار بسیار دشوار است. من از همکارانم تقاضا دارم که حضور خود را در دموتکس دبی ادامه دهند، حتی اگر با غرفه‌های کوچک باشد. مهم این است که حضورمان قطع نشود. بهتر است تصمیم‌گیری‌ها به صورت جمعی انجام شود.
می‌توانیم یک گروه یا کانال ایجاد کنیم و نظرات خود را درباره غرفه‌سازی، حمل و نقل و سایر موارد به اشتراک بگذاریم. به نظر من، حتی اگر فروش مستقیم نداشته باشیم، حضور در نمایشگاه یک سرمایه‌گذاری برای آینده است. شرکت ما از سال ۲۰۱۴ به طور مستمر در نمایشگاه‌ها حضور داشته است و حتی در دوران کرونا که حضور نداشتیم، مشتریانی داشتیم که قبل از نمایشگاه به ما سفارش دادند. دلیل این امر، حضور مستمر ما و ایجاد اعتماد در مشتریان بود.»
سودایی در مورد برخی رفتارهای نادرست در نمایشگاه و بازاریابی راهرویی گفت:« من شخصاً چنین مواردی را ندیده‌ام، اما شنیده‌ام که برخی همکاران به غرفه‌های دیگران وارد می‌شوند و اقدام به بازاریابی می‌کنند. به نظر من این کار درستی نیست. هر تولید‌کننده‌ای که به نمایشگاه می‌آید، حداقل ۵ تا ۶ میلیارد هزینه کرده است و باید به او احترام گذاشت. بهتر است نمایشگاه قوانینی برای برخورد با چنین رفتارهایی وضع کند و امنیت غرفه‌ها را افزایش دهد. من شخصاً چنین رفتاری را نمی‌پسندم و معتقدم باید با آن برخورد شود.»
