آینده طراحی فرش ماشینی
مجید مینایی، طراح فرش در گفت‌وگو با «دوک» با عنوان «آینده طراحی فرش ماشینی» گفت:
آموزش طراحی فرش ماشینی به آموزش مکتب‌خانه‌ای تبدیل شده است. آموزش‌ها سلیقه‌ای است. دانشگاهی نیست و از پشتیبانی دانشگاه برخوردار نیست و متولی خاصی ندارد و به حال خود رها شده است.
طراح باید بتواند برای فرش دستباف، فرش ماشینی، کاشی یا هر آنچه در حوزه طراحی سنتی است طراحی کند. این که بگوییم دوگانه‌ای وجود دارد این گونه نیست شاید بتوانیم از گمان کسانی که مقداری تعصب دارند بگوییم فرش ماشینی فرزند ناخلف فرش دستباف است.
کسانی که آشنایی با طرح و نقش و بازار ندارند طرح‌هایی ارائه می‌دهند که ممکن است سواد بصری جامعه را خراب کند و ممکن است فرزندان ما تصور کنند این‌ها نقوش اصیل فرش دستباف یا ماشینی است.
دوگانه فرش دستباف و فرش ماشینی وجود ندارد. بهتر است راجع به «دیزاین آرت» و «فاین آرت» صحبت کنیم. فرش ماشینی اساساً «دیزاین آرت» است. ولی این بدان معنی نیست که هرآنچه در فرش دستباف وجود دارد «فاین آرت» است. قریب به اتفاق فرش‌های دستباف نیز «دیزاین آرت» است.
اگر در نمایشگاه هوم‌تکس و دموتکس امسال شرکت کرده باشید به نوعی انسجام پی می‌برید.
کمپانی‌های مد بتوانند به گونه‌ای عمل کنند که طرح به ابتذال کشیده نشود و محصولاتی به بازار ارائه شود که پوشش آن گسترده شود و به ابتذال کشیده نشود و این کار مستلزم داشتن متولی مناسب است.
یکی از مواردی که با آن مشکل داریم بحث ترویج است.
در طراح فرش اگر بخواهد به صورت مکتب‌خانه‌ای پیش برود صنعت همچنان سردرگم خواهد بود. ممکن است موفقیت‌های مقطعی وجود داشته باشد ولی در کلان شاهد اتفاق خوبی نخواهیم بود.
